بسیاری از افراد از جمله روانشناسان و جامعه شناسان بزرگ، اعتماد را اولین و محکم‌ترین پایه در استحکام یک ازدواج می‌دانند. اعتماد بیش از علاقه حائز اهمیت است. با بی علاقگی شاید بتوان یک زندگی سرد را ادامه داد اما بدون اعتماد مشکلات بزرگی به وجود می‌آید. از این رو در این مقاله ما در تیم بزمینه سعی کردیم بر اساس نظرات بزرگان عرصه مشاوره ازدواج، راه کارهای علمی و عملی ارائه کنیم.
اگر کسی در رابطه احساس ناامنی کند بدون این که مورد بدی از طرف مقابل خود دیده باشد باید روی افکار خود کار کند. در واقع کسی که ذاتاً آدم ناامنی است و هرگز به هیچ کس و هیچ چیز اعتماد ندارد، هرچقدر هم همسرش به او قول بدهد یا مواظب رفتار و روابط خود باشد این اعتماد در او به وجود نمی‌آید. در این حالت فرد با مراجعه به یک روانشناس و متخصص باید فرآیند درمان را طی کند. شما هیچ گاه به کسی که بدبین است و دارای اختلال روانی پارانوئید می‌باشد، نمی‌توانید زندگی خوب و آرا‌‌می را تجربه کنید. نکات ذکر شده در این مقاله مربوط به افراد نرمال و طبیعی می‌باشد که می‌توان با رعایت نکاتی اعتماد آن‌‌‌ها را به مرور جلب کرد.
1- در تعیین حد و حریم خصوصی به یک تفاهم برسید.
محدوده‌‌‌ها و حریم‌‌‌های خصوصی بین زن و شوهر، موضوعی بسیار پیچیده و حساس است. از یک طرف آزادی فردی را داریم، از طرف دیگر موضوع صمیمیت و عشق و از طرف دیگر اعتماد و تعهد و وفاداری. برای مشخص کردن مرزها و حریم خصوصی، بایستی موضوعات فوق برای هر دو نفر واضح و روشن باشند، و حتما به یک تفاهم و اتفاق نظر کلی رسیده باشند.
2- صداقت داشته باشید.
یکی از اجزاء اصلی عشق واقعی و ازدواج خوب، صمیمیت است و هرچه صمیمیت بین زوجین بیشتر باشد، درجه عشق آن‌‌‌ها نیز بیشتر خواهد بود. زوجین باید همیشه صداقت داشته باشند. یعنی احساسات و افکار خود را با یکدیگر در میان بگذارند و هرچه میزان رازها بین زوجین کمتر باشد، صمیمیت آن‌‌‌ها نیز افزایش خواهد یافت. کافی است یک بار عدم صداقت شما نزد همسرتان برملا شود، جلب اعتماد دوباره گاه سخت و گاه غیر ممکن است. از این رو سعی کنید تا حدی که به حریم خصوصی شما طبق توافق‌‌‌هایتان ضربه ای وارد نمی‌شود صادق باشید. اعتماد گنجی است که نباید به سادگی آن را از دست بدهید.
3- آزادی و حریم خصوصی شما باید طبق شروط خاصی تعیین شود.
همه افراد چه در دوران مجردی و چه در زمان تأهل، خواهان آزادی و داشتن حریم خصوصی هستند. اما این آزادی به صورت مطلق بی‌معنی است و باید دارای شرط و شروطی باشد. اولین شرط این است که مخالف تعهد و وفاداری نباشد. این که یکی از طرفین روابط آزاد با جنس مخالف داشته باشد در چارچوب هنجارهای اجتماعی، عرف و تعهدات یک فرد متاهل قرار نمی‌گیرد. اگر این روابط از نظر همسرش بی بند و باری و خیانت محسوب می‌شود، پنهان کردن آن عدم تعهد فرد را به پیوند زناشویی نشان می‌دهد و هیچ ربطی به داشتن حریم خصوصی ندارد. شرط دوم این است که آزادی و راز فرد به حریم و حق و حقوق دیگری تجاوز نکند. این که آقا بدون اطلاع همسرش برای پرداخت بدهی از طلاهای همسرش استفاده کند، بدون شک از چارچوب اخلاق خارج شده است.
زمانی که زوجین حریم خصوصی خود را بر این اساس مشخص کنند، نه فرد لازم می‌بیند، و نه به خود اجازه می‌دهد که به حریم خصوصی همسرش وارد شود. همچنین اگر یکی از طرفین از روی کنجکاوی وارد حریم خصوصی دیگری شود، همسرش از بروز چنین مسئله ای به هم ریخته، آشفته و عصبانی نخواهد شد؛ و آن را حمل بر تجاوز به حریم خصوصی خود تلقی نخواهد کرد، و این حق را برای همسرش قائل خواهد شد.
4- حس کنجکاوی همسرتان را اغناء کنید.
برای مثال زمانی که مشغول کار هستیم و تلفن همراه ما به صدا در می‌آید از او بخواهیم که پاسخ دهد و از طرف دیگر می‌توانیم نام کاربری و رمز عبور پست الکترونیکی، فیس بوک، تلگرام و ... خود را به همسرمان بدهیم و از او بخواهیم که کنترل کند آیا پیام مهمی از دوستان دارید یا نه؟ به این ترتیب همسر کنجکاو شما کم‌کم خواهد فهمید که موضوعی برای کنجکاوی وجود ندارد.
توصیه می کنیم این مقالات را هم مطالعه کنید:
