سبک آرایش عروس در ایران، همواره در حال تحول بوده و به‌شدت از روندهای بین‌المللی و تحولات فرهنگی داخلی تأثیر پذیرفته است. با این حال، ترکیب ظرافت ایرانی با مدهای جهانی باعث شده که آرایش عروس‌های ایرانی، در عین حفظ اصالت، جلوه‌ای خاص و متفاوت داشته باشد.
سبک آرایش عروس در ایران طی دهه‌های اخیر بازتابی از تغییرات فرهنگی، اجتماعی و نفوذ مدرنیته بوده است. در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰، آرایش عروس متأثر از سبک‌های اروپایی، به‌ویژه مد فرانسوی و ایتالیایی، با تأکید بر موهای حجیم، خط چشم‌های کشیده و سایه‌های ملایم رایج بود. تاج‌های ساده و تورهای بلند نیز جزو جدایی‌ناپذیر آرایش عروس در این دوران بودند. با این حال، پس از انقلاب و در دهه ۱۳۶۰، سبک آرایش عروس به سادگی و وقار گرایش پیدا کرد و تأکید بیشتری بر زیبایی طبیعی و پوشش متناسب با قوانین اجتماعی شد.
سبک آرایش عروس در ایران در دهه ۱۳۴۰ (1960 میلادی)
- این دهه تحت تأثیر مدهای اروپایی، به‌ویژه سبک‌های فرانسوی و ایتالیایی، بود.
- چشم‌های خط‌دار و کشیده، با خط چشم‌های دنباله‌دار و سایه‌های چشم ملایم و اغلب سفید یا خاکستری محبوب بودند.
- موهای حجیم و پف‌دار، با استفاده از تورهای بلند و تاج‌های ساده و زیبا، رایج بودند.
رژلب‌های صورتی یا قرمز روشن، همراه با گونه‌های ملایم، تکمیل‌کننده آرایش عروس بود.
سبک آرایش عروس در ایران در دهه ۱۳۵۰ (1970 میلادی)
- این دهه با حجم کمتر در آرایش صورت و تأکید بر زیبایی طبیعی‌تر همراه بود.
- موهای باز یا نیمه‌بسته با فرهای بزرگ و تاج‌های کوچک، جایگزین مدل‌های حجیم‌تر دهه قبل شدند.
- رنگ‌های گرم‌تر در رژلب و سایه چشم، مانند نارنجی، قهوه‌ای و طلایی، رواج یافت.
- آرایش چشم همچنان برجسته بود، اما خط چشم‌ها نازک‌تر و ظریف‌تر شدند.
سبک آرایش عروس در ایران در دهه ۱۳۶۰ (1980 میلادی)
- پس از انقلاب، سادگی و وقار در آرایش عروس بسیار مهم شد.
- استفاده از آرایش‌های غلیظ به‌ندرت دیده می‌شد و تأکید بیشتری بر چهره طبیعی وجود داشت.
- مدل‌های مو اغلب بسته و ساده بودند، همراه با روسری یا تورهای متناسب با قوانین پوشش.
- استفاده از رنگ‌های خنثی در آرایش مانند صورتی کمرنگ یا بژ رایج بود.
دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ شاهد بازگشت به آرایش‌های برجسته‌تر و ترکیب سنت و مدرنیته بود. در این دوران، آرایش چشم با سایه‌های دودی و مژه‌های بلند، کانتورینگ برای برجسته‌سازی چهره، و مدل موهای شینیون پیچیده با تزئینات مرواریدی یا گل رواج یافت. در دهه ۱۳۹۰، نفوذ مدهای عربی و اروپایی به اوج خود رسید و آرایش‌هایی با تأکید بر چشم‌های اکلیل‌دار و ابروهای پهن، همراه با رژلب‌های مات و غلیظ در میان عروس‌ها محبوب شدند. در این دهه، مدل موها نیز متنوع‌تر شدند، از شینیون‌های کلاسیک گرفته تا موهای باز و مدرن‌تر.
سبک آرایش عروس در ایران در دهه ۱۳۷۰ (1990 میلادی)
- با افزایش نفوذ مدرنیته، آرایش‌های غلیظ‌تر و برجسته‌تر به مد بازگشتند.
- آرایش چشم‌ها با سایه‌های دودی، خط چشم ضخیم و مژه‌های بلند مورد توجه قرار گرفت.
- رژلب‌های براق و رنگ‌های روشن، مانند قرمز یا صورتی، محبوب بودند.
مدل‌های مو همچنان بسته یا نیمه‌بسته بودند، اما استفاده از تورهای بلند و تاج‌های بزرگ افزایش یافت.
سبک آرایش عروس در ایران در دهه ۱۳۸۰ (2000 میلادی)
- تلفیق سبک‌های سنتی و مدرن در این دهه دیده شد.
- آرایش چشم‌ها به سمت ترکیب رنگ‌های متنوع و سایه‌های چندلایه پیش رفت.
- استفاده از کانتورینگ برای برجسته کردن استخوان گونه و ایجاد جلوه‌ای متفاوت در چهره عروس رایج شد.
- مدل موهای شینیون پیچیده با تزئینات مرواریدی یا گل، بخش مهمی از آرایش عروس بود.
- لب‌ها اغلب به رنگ‌های نود یا صورتی ملایم آرایش می‌شدند.
سبک آرایش عروس در ایران در دهه ۱۳۹۰ (2010 میلادی)
تأثیر مدهای بین‌المللی، به‌ویژه سبک‌های عربی و اروپایی، در آرایش عروس دیده شد.
آرایش چشم‌ها اغلب شامل سایه‌های تیره، اکلیل‌دار و استفاده از مژه‌های مصنوعی بلند بود.
ابروهای پهن و مرتب جایگزین ابروهای نازک دهه‌های قبل شدند.
مدل موها متنوع‌تر شدند، از شینیون‌های کلاسیک گرفته تا موهای باز با فرهای درشت.
رژلب‌های مات با رنگ‌های گرم و غلیظ، مانند زرشکی یا قرمز، به مد تبدیل شدند.
سبک آرایش عروس در ایران در دهه ۱۴۰۰ (2020 میلادی)
در دهه ۱۴۰۰، تأثیر مدهای بین‌المللی به سمت سادگی و آرایش‌های طبیعی گرایش پیدا کرده است. عروس‌های ایرانی اغلب آرایش‌هایی مینیمال را انتخاب می‌کنند که پوست درخشان و سالم را برجسته کرده و از مژه‌های طبیعی و ابروهای مرتب استفاده می‌کنند. در این دهه، موهای باز یا دم‌اسبی با اکسسوری‌های مینیمال و تاج‌های کوچک، جایگزین شینیون‌های سنگین گذشته شده است. این تغییرات نشان‌دهنده تلفیق اصالت ایرانی با روندهای جهانی در آرایش عروس است.
سبک آرایش عروس در این دهه به سمت سادگی و طبیعی بودن تغییر کرد.
استفاده از آرایش‌های مینیمال و ملایم، با تأکید بر پوست سالم و درخشان، محبوب شده است.
ابروهای طبیعی و حالت‌دار، همراه با مژه‌های بلند ولی طبیعی، در آرایش چشم رواج یافته است.
مدل‌های مو معمولاً ساده‌تر و مدرن‌تر هستند؛ موهای باز یا دم‌اسبی با تاج‌های کوچک یا اکسسوری‌های مینیمال طرفدار پیدا کرده‌اند.
رژلب‌های طبیعی‌تر با رنگ‌های نود یا صورتی کمرنگ جایگزین رنگ‌های تند گذشته شده‌اند.
